به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

تولید بافت و اندام با کمک چسب سلولی

تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۰۴۷۱۱

پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو (UCSF) مولکول‌هایی را مهندسی کرده‌اند که مانند یک چسب سلولی عمل می‌کنند و آن‌ها را قادر می‌سازد تا دقیقا نحوه پیوند سلول‌ها با یکدیگر را هدایت کنند.

بر اساس بیانیه مطبوعاتی این پژوهشگران، این مطالعه گام مهمی به سوی هدف بلندمدت پزشکی بازساختی برای ایجاد بافت‌ها و اندام‌های جدید است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مولکول‌های چسبی به طور طبیعی در بدن وجود دارند و ده‌ها تریلیون سلول را در الگو‌های سازمان یافته در کنار هم نگه می‌دارند. آن‌ها شبکه‌های عصبی می‌سازند، ساختار‌ها را توسعه می‌دهند و سلول‌های ایمنی را به مناطق خاصی از بدن هدایت می‌کنند. این چسبندگی همچنین ارتباط سلولی را برای حفظ عملکرد بدن به عنوان یک مجموعه یکپارچه خودتنظیم‌کننده آسان‌تر می‌کند.

پروفسور وندل لیم، پژوهشگر برجسته فارماکولوژی سلولی و مولکولی و مدیر موسسه طراحی سلول UCSF می‌گوید: ما توانستیم سلول‌ها را به گونه‌ای مهندسی کنیم که به ما امکان می‌دهد کنترل کنیم با چه سلول‌هایی تعامل کنند و همچنین ماهیت آن تعامل را کنترل کنیم. این پژوهش، دریچه‌ای را به سوی ساختن ساختار‌های جدید مانند بافت‌ها و اندام‌ها باز می‌کند.

مهندسی سلول‌های بالغ جدید برای ایجاد اتصالات جدید

اندام‌ها و بافت‌های بدن در رحم تشکیل می‌شوند و در دوران کودکی به رشد خود ادامه می‌دهند. بسیاری از دستورالعمل‌های مولکولی که این فرآیند‌های تولیدی را کنترل می‌کنند تا زمانی که به بزرگسالی می‌رسیم، ناپدید می‌شوند و برخی از بافت‌ها مانند اعصاب، قادر به بهبودی پس از آسیب یا بیماری نیستند.

لیم قصد دارد با مهندسی سلول‌های بالغ جدید برای ایجاد اتصالات جدید بر این مشکل غلبه کند. با این حال، این کار به توانایی مهندسی نحوه تعامل سلول‌ها با یکدیگر نیاز دارد.

دکتر آدام استیونز از موسسه طراحی سلول UCSF می‌گوید: خواص یک بافت، مانند پوست شما تا حد زیادی با نحوه سازماندهی سلول‌های مختلف در آن تعیین می‌شود. ما در حال ابداع راه‌هایی برای کنترل این سازماندهی سلول‌ها هستیم که برای سنتز بافت‌ها با ویژگی‌هایی که می‌خواهیم داشته باشند، مهم است.

این که سلول‌های یک بافت چقدر محکم به هم متصل هستند، به میزان قابل توجهی به متمایز بودن آن کمک می‌کند. بسیاری از سلول‌ها در اندام‌های جامد مانند کبد یا ریه‌ها پیوند محکمی دارند. با این حال، در سیستم ایمنی، پیوند‌های ضعیف‌تر به سلول‌ها اجازه می‌دهد تا از شریان‌های خونی عبور کنند یا بین سلول‌های محکم پیوندشده پوست بخزند تا به یک پاتوژن یا ضایعه برسند.

پژوهشگران مولکول‌های چسبنده خود را در دو قسمت برای کنترل کیفیت پیوند سلولی طراحی کردند. بخشی از مولکول به عنوان یک گیرنده در خارج از سلول عمل می‌کند و انتخاب می‌کند که با کدام سلول‌ها تماس داشته باشد. استحکام یک پیوند توسط یک جزء دوم که درون سلول قرار دارد، تنظیم می‌شود. این دو بخش در یک روش ماژولار برای تولید انواع سلول‌های تخصصی که به روش‌های مختلف در طیفی از انواع سلول‌ها پیوند می‌خورند، قابل تعویض هستند.

کد چسبندگی مولکولی انعطاف‌پذیر

به گفته استیونز، این اکتشافات می‌توانند کاربرد‌های اضافی نیز داشته باشند. برای ساده‌تر کردن بررسی وضعیت‌های بیماری در بافت انسانی، پژوهشگران ممکن است به عنوان مثال، بافت‌هایی را برای مدل‌سازی وضعیت‌های بیماری ایجاد کنند.

مولکول‌های چسبنده سفارشی می‌توانند دانش کامل‌تری از چگونگی انتقال از گونه‌های تک سلولی به چند سلولی ارائه دهند. در واقع، چسبندگی سلولی یک نقطه عطف در تکامل پستانداران و سایر موجودات چند سلولی است.

استیونز می‌گوید: بسیار هیجان‌انگیز است که ما اکنون می‌توانیم در مورد چگونگی آغاز ساخت اندام‌ها و بافت‌های بدن در روند تکامل یاد بگیریم.

او افزود: پژوهش ما یک کد چسبندگی مولکولی انعطاف‌پذیر را نشان می‌دهد که تعیین می‌کند کدام سلول‌ها به چه روشی با هم برهم‌کنش خواهند داشت. اکنون که شروع به درک آن می‌کنیم، می‌توانیم از این کد برای هدایت نحوه جمع شدن سلول‌ها در بافت‌ها و اندام‌ها استفاده کنیم. این ابزار‌ها می‌توانند واقعاً متحول کننده باشند.

منبع: مجله "نیچر

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوری

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: تولید بافت زیستی سلول اندام ها بافت ها سلول ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۰۴۷۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یافته‌های پژوهشگران برای افزایش ظرفیت دیالیز برای بیماران

فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. یافته‌های پژوهشگران برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

به گزارش ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تأثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.

در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.

پیشرفت این بیماری می‌تواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلول‌ها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق می‌افتد که منجر به بی‌فایده شدن دیالیز برای بیماران می‌گردد.

 فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می‌دهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق می‌افتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاش‌هایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی صورت گرفته است.

نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران می‌گردد.

یافته‌های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد می‌توان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده می‌تواند امکان استفاده درمانی از این سلول‌ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.

انتهای پیام